Башарият ҳамеша қаҳрамонҳоеро тасаввур мекард ва дар хаёли худ месохт, ки бо фидокориҳои худ тавонанд онҳоро аз зулмот наҷот бахшида, роҳашонро ба сӯи оянда равшан созанд. Аз чунин андешаҳо шахсиятҳое тавлид ёфтанд, ки ба дили мардум равшаниву гармӣ бахшида, раҳнамову раҳкушои инсонҳо шуданд.

Расонаҳои ҳизби терористии наҳзатӣ шӯру валвалае карданд ки гӯё «ҷамъияте аз шахсиятҳои ба ном сиёсии тоҷик, ки дар хориҷ аз кишвар ба сар мебаранд», созмонеро бо номи «Анҷумани озодандешони тоҷик» таъсис намудаанд. Ин даъвои бузург боис шуд, ки бингарем ин «озодандешон» кистанд ва ин иқдом то чи ҳад ҷиддист?

Ҳамду сано Худовандеро, ки замину осмонро офарид ва дуруд ба паёмбараш, ки беҳтарини башар ва дорои мартабаи баланд ва ҳидоятгари ҷаҳониён аст.